مسافرم

باز هم موقع رفتنم

 باز هم آغوش پدر و مادرم 

باز هم کاسه اب ریختن پشت سرم

 باز هم نگاههای غمگین مادرم 

دوباره درفصل سرد زمستان

 ترک از دریاسر لنگرود گیلان

شهرخسته من به امید دیدار

آکواریوم شیشه ای (انسان)

از داخل آکواریوم شیشه ای با تخم های سفید و سیاه بر سر 

جمعیتی توده از گنجشک های بال شکسته 

نگاه مات مبهوت،خیره بر چهره های دررون آکواریوم

عده ای مثل لنجنخواران چسبیده به آکواریوم 

ترس از مردن در هوای آزاد 

ترس از کشته شدن، از نوک زدن گنجشک ها

لنجنخوارانی که هیچوقت نتوانستند شنا کردن را یاد بگیرند

 اما

 ادعاهای بزرگ بدون عمل دارند ....

اهل دنیا

ما بد تربیت می شویم،همه خرابی ما به گردن همین خرافات است که از بچگی توی کله مان چپانده اند و همه مردم را آن دنیایی کرده اند.

این دنیارا ما ول کرده ایم و فکر موهوم را چسبیده ایم،نمی دانیم کی از آن دنیا برگشته که خبرش را برای ما آورده.

 #صادق_هدایت

ایران

به قول مرحوم گلسرخی گیلانی (همیشه یک نفر باید بپا خیزد)

زمستان نزدیک است اما حالمان همچنان خوب نیست!

فکر و خیال های یک زندگی آرامی در ذهنم،وجودم مثل یک زنبور به دور لانه خود برای جمع آوری شهد برای آینده اش همچنان میچرخد.

شاید راست گفتند آخرین نسل سوخته دهه شصت ماییم.

تیغ و شمشیر

روزی تبهکاری از نهانش برآمد

که قدرت باعث فساد انسان ها می شود

سالهاست اندیشمندان این گفته را تکرار می کنند

افسوس بی آن که بدانند

بیشتر این مردمان هستند که قدرت را به فساد می کشانند

یوری آندروپف