روزشبهایی رو میگذرونم که دلم هزار راه میرود-به هزار یک نقطه فکر میکنم چون هنوز شغل دلخواه خودمو بدست نیاوردم ..چون جایی که کار میکنم فقط یک حقوق ثابت بدون بیمه و مزایا هستش.

در زادگاهم شهرستان لنگرود

دوست دارم شهرمو اما دوس دارم از اینجا برم.یدونه از دلایل اینکه دوس دارم برم از این شهر و استان گیلان و محل زندگیم اینه که اقتصاد گیلان ضعیف تر از اقتصاد بعضی شهرهای دیگه هستش و صدرصد هم همینطوره چون گیلان منابع معدنی بخصوصی مثل دیگر شهرها نداره و درآمد حاصل از اقتصاد گیلان که مردمش باهاش سروکار دارند مثل کشاورزی برنجکاری و چایکاری - باغداری - صیدماهی - پرورش زنبورعسل - پرورش کرم ابریشم و.... هستش و دولت نیز حمایت زیادی از کشاورزی باغداری - پرورش زنبور و کرم ابریشم و .. نمیکند و همیشه در همه ارگان ها مخالف و موافق با بخشی هستند.

چون خودم فرزند کشاورزم و پدرم یک کشاورز هستش برنجکاری - چایکاری و پرورش کرم ابریشم که الان باغ چای و باغ توت که مشترک در یک زمین  بود نداریم. فقط مزرعه برنج داریم اما کرم ابریشم و چای که در منطقه دهستان دریاسر داشتیم به روش خاصی اومدند از بین بردند.یکی از دلایل کوچک ضعیف شدن اقتصاد گیلان اینه که  مسیٔولین استان و نماینده شهرستان و شوراهای شهروروستا اومدند مردم در مسجد دور هم جمع کردند و  پیشنهاد طرح شهرک صنعتی دادند که این مناطق رو  از طریق خریدن باغ های چای و توت به عنوان که یک روزی به شهرک صنعتی تبدیل کنند. یه عده راضی یک عده از مردم ناراضی..  بلاخره همه رو راضی کردند. اما این راضی کردن از ته دل مردم کشاورز برای فروش زمین ها نبود چون یک عده مردم درآمدشان از چای و کرم ابریشم بود همه که شغل آزاد در کنار کشاورزی نداشتند. اما این یک روز الان پنج سال میگذره و هنوز هم هیچ نشانه ای از درست کردن شهرک نیست فقط همون چهارپنج سال قبل تابلوای با عنوان شهرک صنعتی زدند که در حال حاضر تابلویی هم نیست...


کشاورزی چطور از بین میره ؟؟؟

ضعیف شدن اقتصادی یک استان چطور کاهش پیدا میکند؟؟

یک عده از مسیٔولین پا در میانی کنند و مناطقی با عنوان طرحی - پیشنهاد میدهند و وام های کلان از بانک ها میگیرند و  قشر ضعیفی از جامعه در منطقه ای پیدا می کنند و روی آن عده با سیاست بازی های ماهرانه وارد منطقه میشوند تا به هدف خود برسند.

برایشان مهم نیست که فردا میخوان مردم چطوری زندگی کنند آیا این زندگی سخت میشه برایشان یا نه ؟؟؟

پول که دادند همه خرج کردند اینم تو دوره ای که وضعیت اقتصادی خوبی نداریم برای مردم پولی نمیماند و حتی هستند مردمی که پشیمانند.. اما پشیمانی دیگر سودی ندارد.. و ما وقتی مریض میشیم که خود و زندگی رو جدی می گیریم - آنچه برای سالم ماندن به آن نیازمندیم خندیدن است