نمی دانم از کجای دنیایم بگویم!؟ از مردمان خسته ناراضی یا پولدارهای از خود راضی؟ از یه عده جماعت روشن فکر یا یه عده مردم دو رو ؟ از کجا از کدوم دسته از کدوم جماعت؟ ما کی هستیم واقعا؟؟؟ امروز از این حرف و حدیث به سخن می گوییم و فردا حرف دیگه ای میزنیم! امروز سود می کنیم و خداراشکر می کنیم فردا ضرر می کنیم زمین و آسمان خدا را زیر سوال میبریم.نمیدانم واقعا چه مردمی هستیم و چرا حرفی که میزنیم پای حرفمان نمی مانیم.پنج شنبه سخنرانی فرد مهم کشور رهبر کشورمان ایران و همه ملت شاهد بودیم در ورزشگاه آزادی،درحضور بسیجییانی از شهرهای مختلف کشور که برای دیدن رهبر و گوش دادن به سخنرانی رهبر آمده بودند تا اقتدار ایران را به چشم جهانیان و خصوصا دشمنان به نمایش بگذارند.رهبری که توانایی حضور در هر جمعی را ندارد.بعد سال ها آزادی را دیدیم که پر شده بود از زنانی که کمتر حسرت نشستن بر روی سکوهایورزشگاه را داشتند و حتی همین افراد همین حضور زنان در آزادی را نیز سرکوب می کردند.نمیدانم کجا هستم؟نمی دانم چگونه رها یابم و فکر به این نوع جماعت نکنم.کشوری که برابری در آن معنی ندارد که در مقابلشان حتما زنانی بودند با حسرت،طعنه و خشم از رسانه ها آنان را نظاره می کردند.بسیاری از آن زنان بعد رفتن به خانه هایشان نیش دردآوری به قلب زنان دیگر زدند...
* که دیدید رایگان بدون هزینه به آزادی رفتیم*
و مجازی مثل توییتر و اینستاگرام پر شد از فحاشی درد تمسخر لعنت خشم نفرت.نمیدانم چگونه خوب باشیم و دهانمان را سفت نگه داریم وقتی یه عده بزرگان نظام جمهوری اسلامی ایرانحرف میزنند و پای حرفهایشان نمی مانند و فرق بین مردمانشان قائل هستند و دوقطبی در کشور بوجود می آورند و همه دیدین بدون فراخوان عمومی بدون مردم کوچه و خیابان و بدون دانشجویان ... حضور داشته باشند این اقتدار را برپا کردند.بسیجیانی که همراه با سردارانشان که مشخص نبود از کدام نماد ملت سرزمین بودند؟و اگر هم قرار بود بعداز تحریم بعداز تمام حرف ها بعداز جنگ و حملات،این همایش برگزار شد که به جهان نشان دهید که تحریم ها بی فایده است و *ملت همه ایستاده ایم* پس باید همه حضور داشتیم و فرق بین مردم نباید می گذاشتید و بایستی فراخوان عمومی میدادید اعم از دانشجو کارگر مهندس دکتر روزنامه نگار معلم و ....
هیچ آدمی نمیتونه همه رو از خودش راضی نگه داره، مگه اینکه یه خصلت کثیف رو تو خودش پرورش بده
و اون دوروییه...
