بزرگ شدیم زنده ایم نفس میکشیم
بهمن ماه 1398 اینجا تهران...
ماه دی پراز حاشیه گذشت ،فریاد های بی اثر گذشت،هیچ خیری ندیدیم تا الان.
هرسال لاله زاری داریم،در گوشه و کنار شهرها گریه زاری و آه ناله داریم.
مردم غمگین به ظاهرشادیم،به کی بگیم این درد سنگینو ،هرماه هرسال ما سیاهی داریم.
خودمون زدیم به کوری ..
بعد پاییز تلخ،سوز سرمای زمستان آمد ولی از بخت بد این سرزمین شوم، گریه زاری آه ناله داریم.
کاش ماهم توی خواب ناز میرفتیم ..
حرف درد و غم زیاده ....
