زمان رفته رفته می رود اما من نمیتوانم زمان معینی مشخص کنم،دلم آنجاست ،ذهنم آشفته از یک زندگی
که می گویم آخرش خوشبختیست..
ولی به قولش آن موقع چندساله هستیم!!!؟ حق دارد..
من هرشب هرشب غصه میخورم فکر میکنم خیال می کنم غرق میشوم در رویا...میدانم فایده ای ندارد اما
چگونهمی شود خوشبخت باشم وقتی که زندگی در این جامعه همیشه با مشکلات، سختی، درد و دلسوزی
برایمان بوده... ما باید بهترین باشیم ، ما میدانیم بهترینیم در جهان!!!
هروز این زندگی با چالش های جدید مواجه ایم. رهبر و دولت مردانمان حرف میزنند اما انگار نمیدانند خوشبختی
یعنی چه؟
یا رب کودتایی کن،صبرت را بشکن بیا از مردمان پاکت پاسبانی کن...
