از فراز دیوارهای بلند…
پشت کوهی از اندوهِ مادرانِ سوگوار
پر کشیدن
سه ستاره ی رهیده از قفس..

نعره می کشید خورشید
در سحرگاه تلخ اعدام
آسمان دامن گلگون اش را
باز گشوده ..

ستاره ها از زمین به آسمان رفتند..
خشم خلق و کردستان
خشم بیشماران یار…
می شود دریا ایا؟